بیماری های رایج در طیور

 

امروزه شناخت بیماری های طیور و همچنین راه های مقابله با آنها تبدیل به یکی از مهم ترین و اساسی ترین کارهایی شده که پرورش دهندگان انواع طیور باید با آنها آشنایی داشته باشند، در غیر اینصورت روزانه شاهد تلفات بسیار زیادی خواهند بود. معمولا مرغ و خروس به خاطر اینکه به تعداد بسیار زیادی پرورش داده می شوند، بسیار بیشتر از سایر پرندگان در معرض بیماری می باشند.

با توجه به نوع بیماری، سن طیور نیز در درمان آن تاثیرگذار می باشد. زیرا معمولا جوجه های کم سن و سال بدن بسیار ضعیف و حساس تری نسبت به بیماری دارند، این در حالی است که معمولا مرغ بالغ توانایی مقابله با اغلب بیماری ها را داشته و در صورتی که راه درمان به خوبی انتخاب و انجام شود، بهبودی آن با درصد بسیار بالایی انجام می شود. بیماری های طیور معمولا بسیار زیاد بوده، که هر کدام از آنها می تواند به نوعی خطرناک باشد، در نتیجه باید راه درمان را برای هر نوع بیماری به درستی انتخاب کرده، تا بتوان آن را از بین برد. برخی از بیماری ها به ندرت در بین انواع طیور مشاهده شده و بعضی از آنها نیز بسیار شایع می باشند، که بهتر است ابتدا با بیماری های شایع و چگونگی درمان آنها آشنا شده و سپس به بیماری های نادر پرداخت.

نیو کاسل

بیماری نیوکاسل مرغ بومی

یک بیماری ویروسی و بسیار واگیر است که سویه های مختلف دارد. انتشار ویروس از طریق؛ هوا، وسایل آلوده و حمل و نقل طیور انجام می شود.

پیشگیری

  • رعایت اصول بهداشتی
  • نگهداری نکردن جوجه با مرغ های مسن
  • ضد عفونی وسایل مورد استفاده
  • انهدام بهداشتی لاشه های تلف شده در اثر بیماری و واکسیناسیون به موقع طیور، در پیشگیری مؤثر است.

 

آبله طیور

یک بیماری ویروسی است که از راه مخاط چشم و زخم های ناحیه ریش و تاج انتقال می یابد.

پیشگیری

از طریق مایه کوبی و ضد عفونی جایگاه است. همچنین نور خورشید به علت خاصیت ضد عفونی کنندگی که دارد، می تواند باعث از بین رفتن عامل بیماری آبله در جایگاه های آلوده شود.

بیماری تنفسی یا CARD

  • از بیماری های میکروبی است. راه های انتقال آن؛
  • از طریق تخم مرغ آلوده به جوجه
  • تماس جوجه سالم با جوجه بیمار و عدم تهویه صحیح آشیانه است.

علائم بیماریC.RD

ترشحات بینی، انسداد سوراخ های بینی، انبساط سینوس ها با مواد پنیری شکل، ورم نای، کدر شدن کیسه هوایی، کم شدن اشتها، لاغری و خرخر کردن.

پیشگیری

با رعایت اصول بهداشت و به خصوص تهویه صحیح در آشیانه قابل پیشگیری است.

عارضه خود خوری (کانی بالیسم)

کانی بالیسم در طیور

عارضه خود خوری در طیور به علل مختلف از جمله: کمبود پروتئین، بالا بودن انرژی مجیره، تراکم زیاد دل آشیانه، کمبود آبخوری و دانخوری و حساسیت آن ها به رنگ قرمز به وجود می آید.

درمان ابن عارضه

  • نوک چینی در مرغ بومی در سن ۲ ۱ هفتگی که دو سوم از نوک بالایی و یک سوم از نوک پایینی را میچینند،
  • افزایش تعداد دانخوری و آبخوری و در نتیجه کاهش تراکم در آشیانه، بالا بردن پروتئین جیره،
  • کاهش نور با استفاده از لامپ های با نور قرمز،
  • افزودن مقداری نمک به آب آشامیدنی طیور،
  • جدا کردن طیور زخمی و درمان آنها با استفاده از اسپری آنتی بیوتیکی،
  • از جمله راه های درمان عارضه خود خوری است.

عارضه پر خوری

عارضه پر خوری طیور

این عارضه بیشتر در مرغ های تخم گذار دیده می شود. به این صورت که لوله گوارش طیور، با خوردن پر، مسدود شده و باعث تلفات می شود.

وجود انگل های جلدی در روی بدن طیور، کمبود پروتئین جیره و کمبود دانخوری و آبخوری در آشیانه، از علل بروز این عارضه می باشد.

بیماری کوکسیدیوز

بیماری کوکسیدیوز طیور

عامل بیماری از تک یاخته ای است به نام «ایمریا». این بیماری از راه مدفوع دام و طیور مبتلا خارج می شود و در محل های مرطوب، در مدت یکی دو روز ایجاد بیماری می کند. عامل بیماری از راه دستگاه گوارش باعث آلودگی مرغ ها شده و در روده (به خصوص روده کور) جایگزین و باعث خونریزی می شود.

علائم بیماری

اسهال خونی، لاغری و کم اشتهایی

پیشگیری

خشک نگه داشتن بستر، کاهش تراکم در سالن، تهویه صحیح و استفاده از کوکسیدیوستاتها در غذا، راه های ساده پیشگیری از این بیماری است.

(برنامه بهداشتی برای کنترل بیماری های مرغ بومی )

واکسیناسیون

  1.  تزریق واکسن مارک در یک روزگی در زیر پوست پشت گردن و یا عضله ران، به مقدار ۲ سی سی، (در کارخانه جوجهکشی انجام می شود)،

  2. واکسن نوبت اول نیوکاسل و از سویه B۱، به صورت آشامیدنی یا قطره چشمی (با نظر دامپزشک)، همزمان با تزریق واکسن کشته نیوکاسل + آنفلوانزا،
  3. واکسن نوبت دوم نیوکاسل از سویه لاسوتا به صورت آشامیدنی یا قطره چشمی
  4. با نظر دامپزشک d ،واکسن نوبت سوم نیوکاسل از سویه لاسوتا –
  5. تزریق واکسن نیوکاسل با سویه لاسوتا در نوبت های بعدی، هر دو ماه یکبار.
  6. واکسن آبله در سن ۳ ماهگی، به صورت تلقیح در بال و در جایی که رگ های خونی نباشد.

 

تهیه شده در میلان ورم

Telegram: @ mealanworm-web site :mealanworm.blogfa.com-instagram:@mealanworm